کد مطلب:95506 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:226
[صفحه 36] در ملامت طلحه و زبیر ای طلحه و ای زبیر، شما در تهدید چون رعد می غرید و در بیم مانند برق می جهید و مانند روباهی ناتوان، پا در گریز. اما ما چون شما نیستیم كه كسی را بترسانیم و خود بگریزیم. ما ابر را نشان نمی دهیم مگر وقتی كه باران در پی داشته باشد. هر بار سخنی گفتیم، عمل ما با آن همراه است. گفتار با كردار و پیمان با اقرار و زبان با عقیده قلبی ما پیوسته است و هرگز در این مهم كوتاهی نداشته ایم. هرگاه ابر علم و دانش و حكمت غرید، باران دانش و بینش را بر دلها می بارانیم، اما سیلی جاری نمی سازیم كه موجب رنجش دیگران باشد.
صفحه 36.